Podsumowanie “Studni” Tuska

Jako przeciwwagę do propagandy serwowanej przez sam rząd, postaram się opracować własne podsumowanie rządu Tuska. Bez pomijania ważnych spraw i serwowania zamiast nich tematów zastępczych.

Pierwszą ważną sprawą (a w mediach – incydentem) po wyborach było chęć powołania Michała Boniego na stanowisko ministra pracy. Była to pierwsza przesłanka do stwierdzenia, iż Donald Tusk zmarginalizuje lustrację. Poprzez późniejsze działania jego rządu (np. obcięcie budżetu dla kluczowego resortu IPN-u) ta przesłanka się potwierdziła. Niestety. Ale wracając do sprawy Boniego – PR Platformy oraz podległe mu media zrobiły ze sprawy to, czego się można było spodziewać – zamianę ról pomiędzy krytykującą opozycją (a konkretniej to PiS-em, bo LiD-owi nie przeszkadza agent na stanowisku rządowym) a właściwym “oskarżonym”. Zaczęły się standardowe śpiewki o miłości, wybaczeniu i nikłego znaczenia przeszłości w teraźniejszości. Do tego pokazano płaczącego TW w telewizji, czym zamknięto raz na zawsze sprawę w mediach. A kto jeszcze śmiał mówić o tym, ten oszołom, radykał i nienawistnik.

Jednak stołki przypadły nie tylko jednej kontrowersyjnej postaci. Do Boniego można dodać minister Zdrowia – Ewę Kopacz. Pani ta doprowadziła do gigantycznego zadłużenia ZOZ-u w rodzinnym Szydłowcu w typowo “socjalistyczny” sposób: zakupiła mnóstwo sprzętu, samochodów, itp. Nie byłoby w tym nic złego, ba! To bardzo szlachetne zachowanie dla rozwoju lokalnych struktur zdrowotnych. Jednak po tym wszystkim zostawiła ogromne długi, zaś sama – korzystając z wizerunku tej, która naprawiła szydłowiecki ZOZ – została posłanką i zostawiła z długami swojego następcę, który zresztą sam zrezygnował z tej posady ze względu na niemożność poradzenia sobie z długami. Na domiar złego, za ustępującego kierownika zarekomendowała swojego męża. Teraz owa pani zajmuje się służbą zdrowia, co przy widmie prywatyzacji służby zdrowia i słowach koleżanki pani minister – Beaty Sawickiej, nie rokuje dobrze dla tego resortu.

W międzyczasie szalały sondaże – poparcie dla rządu rosło (zresztą rośnie do tej pory) i niedługo trzeba się będzie pilnować, żeby nie przekroczyć liczby 100%. Od niedawna prowadzę “badania” w tej sferze – zapisuję wszelkie sondaże dot. poparcia konkretnych partii, będę je prezentował co miesiąc.

Na początku grudnia mogliśmy się dowiedzieć o podpaleniu samochodu Pitery. Oczywiście media, chwytając ten temat zastępczy – przedstawiły sprawę w sposób “oczywisty”: podpalenia dokonali wrogowie Pitery, najpewniej z PiS-u. Do takiej interpretacji przyczyniła się jednak sama poszkodowana, łącząc wywiad o samochodzie z… wyrażeniem konieczności pozbawienia Mariusza Kamińskiego posady szefa CBA. To tylko początek przejmowania CBA przez PO, docelowo apolityczna Pitera przejmie stołek politycznego Kamińskiego. W tym celu zresztą napisała raport, który potem okazał się nie być raportem oficjalnym, jeszcze później – notatką prywatną, a gdy zażądano upublicznienia raportu, na który tak wielu polityków PO powoływało się w dyskusjach przeciwko CBA – okazało się, że raport może w ogóle nie istnieć!

Rząd Tuska to także przywracanie potulnego wizerunku Polski w świecie. Nie można tu zapomnieć o Lechu Wałęsie i Władysławie Bartoszewskim, którzy zajmują stanowiska doradców w tym rządzie. O ile pierwszy jest na tyle skompromitowany, że nikomu nie trzeba o tym przypominać, o tyle z tym drugim dzieją się dziwne rzeczy. Media przedstawiają go jako profesora (a ma ledwo maturę) i mentora, wzór intelektualny i dyplomatyczny, zaś ponad wszystko apolityczny patriota! Na temat profesury pisałem osobny wpis, zaś o jego apolityczności mówi aż nadto poniższy filmik:

Ten rząd to także fala strajków: nauczycieli, górników, pielęgniarek, lekarzy, celników, przewoźników. Co ciekawe, rola niektórych z wymienionych przeze mnie grup zawodowych zmieniła się diametralnie przy zmianie rządów. Otóż np. owi lekarze oraz pielęgniarki, które za rządu PiS-u były ofiarami zamordystycznego ustroju wprowadzanego przez Kaczorów, stali się nagle “tymi złymi”, żądającymi od miłosiernego premiera rzeczy niemożliwych. Zaś najgorszym z możliwych protestów był strajk górników z Budryka – tutaj książę Pawlak nawet nie chciał rozmawiać z żonami strajkujących, ot – wiejski techno-liberał! Powszechnie wiadomą rzeczą jest przecież to, iż górnicy przyzwyczaili się do socjalizmu, zaś górnictwo to niedochodowa dziedzina przemysłu. Przynajmniej w mediach, chociaż statystyki zdają się temu zaprzeczać.

Zbliżenie się do Rosji. W sposób pokazowy przedstawiono “otwarcie granic Rosji dla polskiego mięsa”. Żadnego otwarcia nie było, przewieziono 20 ton mięsa, zaś reszta i tak szła przeetykietowana, jak wcześniej. Uległość wobec Rosji doprowadziła do reaktywacji Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Obiecano też na kolanach, że nie zbuduje się w Polsce tarczy przeciwrakietowej bez zgody Kremla. Zaś sam Putin pogroził palcem, że jeśli coś takiego nam do głowy przyjdzie, to najzwyczajniej w świeci będziemy celem rakiet rosyjskich. No cóż, nie ma się co przejmować – rakiety to przecież metoda dyplomatyczna, a miłość naszego premiera wystarczy za tarczę.

Nie piszę o tematach zastępczych, bo było ich aż nadto dużo. Trąbienie o zagłuszaniu pielęgniarek przez PiS w czasie, gdy wyszło na jaw umorzenie przez Pawlaka pół miliarda długu spółce J&S, żałoba nad dwoma laptopami i jednym telefonem w tym samym czasie i wpajanie ludziom, że dane przetrzymuje się w matrycy laptopa.

Na koniec mógłbym życzyć tylko, aby ten rząd się jak najszybciej podał do dymisji. Ale pomimo masy sondaży, to długo nie pociągnie. Przynajmniej na to liczę.

Zapraszam do dyskusji w komentarzach!